Niedawno pierwszy raz w życiu zdarzyło mi się, aby nagle mgła otoczyła mnie z każdej strony. Jeszcze przed chwilą widać było kawałek nieba z chmurami, które powoli przemijały wraz z deszczem. Nagle świat zrobił się mleczny. Widać było tylko zarysy drzew. Nawet stojąca w pobliżu cerkiew rozpływała się w oparach. W jednym momencie spłynął spokój i poczucie bezpieczeństwa. Otoczenie zrobiło się takie dostojne i melancholijne. Zapierało wręcz dech. I ta cisza. Wspaniała.
Chwilę później ten czar prysł. Dopiero wtedy ocknęłam się i zrobiłam zdjęcie.
Oprócz niego została tęsknota za niepowtarzalną, ulotną chwilą.
